Vargje te Nipit te Aliut r.a mbi udhetarin e kesaj bote.
Nuk janë Shami dhe Jemeni vende të mërgimit
Mërgimi i vërtetë është drejt varrit dhe qefinit
Udhëtimi është i largët e ushqimi s’më mjafton
Forca më është dobësuar e vdekja po m’kërkon
Kam mbi supe mëkate të cilat nuk i di
Vec Allahu i ka ditur në dukje e fshehtësi
Më ka lënë në jetë sa i butë është treguar
Kur shtoheshin mëkatet Ai i ka mbuluar
Sa orë edhe ditë kalojnë pa pendim
Pa u mërzitur pa qarë dhe pa frikësim
Unë vetë i mbylla dyert gjithnjë duke mëkatuar
E syri Allahut përherë më ka shikuar
Ah, për gabimin e shkruar n’pakujdesinë që shkoi
E më pas keqardhjen që zemrën ma përvëloi.
Më lër të vajtoj për vetveten time
E kohën të kaloj me kujtime e hidhërime
Tashmë lëre qortimin o ti që më qortoje
Sikur ta dish se c’kam do më arsyetoje
Më lër të derdh lotë, lotë pa pushim
Ndoshta një pikë loti është shkak për shpëtim
Ja tek jam i shtrirë, mbi shtrat më rrotullojnë
Duart e familjarëve të cilët më rrethojnë
Janë mbledhur rreth meje, dikush po loton
Dikush po qan me zë e diksuh po m’vajton
Kanë sjellë edhe mjekun t;më shohë e kurojë
Por mjekësia sot s’mund të më shpëtojë
Trupi u bë gati e vdekja m’u afrua
Hic pa mëshirë po më merr edhe mua
Shpirtin ma morën pas gargarës së dridhur
Në atë moment pështyma mu bë shumë e hidhur
Sytë mbi mbyllën dhe të gjithë shkuan
Të më blejnë qefinin disa u larguan
Njëri prej të dashurve me vrap nxitoi
Të sillte një larës të më lajë e pastrojë
Dhe erdhi një burrë për të më pastruar
Më zhveshi nga rrobet e më la të vetmuar
Më vendosën mbi rrasa ashtu i shtrirë
Dhe bënë gati ujin për të më dëlirë
Me ujin që rridhte tri herë më lanë
-Qefinin bëni gati- thirri dikush matanë
Pa mëngë më veshën një rrobe të lirë
S’më lanë lanë si ushqim vec erës së mirë
Më nxorrën nga kjo botë oh sa trishtim
S’mora gjë me vete në këtë udhëtimin tim
Katër burra më mbajtën e të tjerët rrinin
Pas tyre të heshtur nga pas më përcillnin
Më nxorrën përpara pastaj u larguan
T’më falin xhenazen pas imamit u rreshtuan
Më falën një namaz pa seshde e ruku
Me shpresë tek Allahu t’më falte këtu
Pastaj ngadalë në varr Brenda më zbritën
Gropën e varrit për mua përgatitën.
Ai që ishte pranë fytyrën ma zbuloi
Loti që i rrodhi sa shumë më lëndoi
U cua aty pranë i vendosur qëndroi
Gropën e varrit më rrasa mbuloi
Hidhni dhe mbi të, tha dukë shpresuar
Të jetë te Mëshiruesi njeri i mëshiruar
Në errësirën e varrit pa babë edhe nënë
Pa motër e vëlla aty më kanë lënë
I vetëm fillikat ohh sa mjerim
Për këtë ndarje ku s’kam as punë për shpëtim
Munkeri dhe Nekiri sapo m’u afruan
Me pamjen e tyre sa shumë më t’merruan
Vec te Ti shpresat, më fal o Zoti im
Se sot jam një peng i mëkatit tim
Familja e ndau të gjithë pasurinë
Ndërsa mua mëkatet më rëndojnë mbi shpinë
Me një burrë tjetër gruaja u martura
E la të komandojë c’më përkiste mua
Fëmijët të gjithë i vuri në shërbim
Dhe pasurinë e morën pa c’mim e mundim
Me bukuritë e kësaj bote ti mos u mashtro
Se c’bëri kjo botë me njerëzit shiko
Shiko cdo njeri që botën sundoi
A mori gjë me vete pasi nga bota shkoi?!
O mbjellës i së mirës, të mirën do korrësh
O mbjellës i së keqes, të keqen do shohësh
Kënaqu nga kjo botë me c’ka posedon
Sikur të kesh shëndetin ty të mjafton
Largohu nga mëkatet, mundohu të fitosh
Kënaqësinë e Allahut me punët që do veprosh
Në Sham dhe Jemen, aq sa vetima shndrin
Salat dhe selam pastë Pejgamberi ynë
Dhe falënderimet qofshin vetëm për Krijuesin
Dhuruesin e të mirave, falësin, Mëshiruesin.
Pershtati ne shqip: Mustafa Terniqi
