Mjaftë shpeshë ndodh që fëmiu kërkon diç nga prindërit ,qoftë prej së ëmës apo të iatit,dhe nëse ata e refuzojnë këtë kërkesë ,fillon fëmiju të qajë dhe të vajtojë,në mënyrë që t’a provoj se a mund që t’ia arrij qëllimit në këtë mënyrë.
Natyrisht,kjo e qajtme do t’i neverisë prindërit shumë shpejt dhe në këtë mënyrë ata do t’shpejtojnë për t’ia plotësuar fëmiut dëshirat e tij,qoftë kjo pë arsye se ndjejnë dhembshuri ndai tij apo thjeshtë nga dëshira për t’a heshtur fëmiun , për të mos duruar zhurmën.
Ky është njëri ndër gabimet më të rrezikshme gjatë edukimit të fëmijëve dhe shpie në dobësim psikik,shpirtëror dhe dobësim të personalitetit të fëmiut
Dr Muhammed Sibag thote:”Kam dëgjuar nga Malik bin Nabixhi ,të cilit i’u kishte drejtuar një njeri për këshillë ,se si ta edukonte të posalindurin e tij.Ai e pyeti:”Çfarë moshe është fëmiju?”Ai njeriu iu përgjigjë:”Ai i ka një muaj”.Pastaj Maliku iu përgjigj atij:”Treni ka ikur moti”.Dhe unë pastaj kam menduar se Maliku me shumë mendjelehtësi e ka trajtuar këtë qështje dhe mbase nuk ka ditur më mire të sillet rrethë kësaj qështjeje.Mirëpo,kur i kam shkuar qështjes në thelbë dhe kam menduar për këtë e kam kuptuar jamë vetëdijësuar ,që Maliku kishte plotësisht të drejtë.
Pasi që, sa here që fëmiu qanë ,vrapon menjëher e ëma për t’a ushqyer .Në këtë mënyrë fëmiu meson që në ditët e para që të qajturit është mjet për plotësimin e kërkesave dhe dëshirave të tij.Dhe fëmiu rritet me këtë vetëdije.\muslimanja\MotraIme
